Ben sana bakıyordum her golünde, hiç sevinmeden, napacak acaba diye.. Tribün yıkılıyordu ve sen sâkindin hep, mütevazı. Yine mi sağ el işaret parmağını tribüne doğru kaldıracak ve kaşları çatarak bize doğru koşacak diye bakıyordum golden sonra, hiç yanılmadım. Hiç bozmadın... Ne rakibi bozdun, ne kendini... En çok Beşiktaş'a attın o inanılmaz gollerini, seni en çok onlar seviyor; buydun sen.
Sivas'ta şampiyonluk golünü attın, ben yine sana baktım tribünde... Eşini öperken ben yine sana bakıyordum, tam yanında. Toki'de vurduğun kafadan sonra kaç saniye "Alexxxxx" diye haykırdım hatırlamam, belki onlarca... Santra yaparlarken kendime gelmiştim. "Aslında çok fazla sevinecektim o golden sonra, fakat kafamı kaldırdığımda takımın iki delisi Lugano ve Topuz koşarak bana geliyorlardı, onları sakinleştirmenin daha doğru olacağını düşündüm" demiştin maçtan sonra. Bu inanılmaz derinliğin, en çok işine yansıyordu zaten. Bir futbolcu o golden sonra bunu nasıl düşünebilirdi ?
Hele hele, 3 Temmuz zamanı senin etrafında da dolanmaya çalışan leş kargalarını "Bu tarz işlere girdiğimi tek bir kelime ispat ederseniz, futboldan kazandığım her şeyi geri iade ederim" diye kovman yok muydu ?
Gidişine sebep olanlar hakkında tek kelime kötü laf etmemen vardı bir de.
Senden sonra sadece bir maça gittim, o da Galatasaray derbisiydi. İçinden gelmiyor insanın.
Cemal Süreya, öldüğü gün hepimizi işten attılar, demişti Turgut Uyar için. Yine Edip Cansever, ben o gün kendi cenazemi izledim, demişti aynı ölüme. Şimdi tüm futbolcular işten atılıp, kendi jübilesini izliyor.
Sen bu Türk Futbolunun Turgut Uyar'ı, sen Sezen Aksu'nun dediği Son İstanbul Beyi, Erol Evgin'in dediği İşte Öyle Bir Şey'din.
Sen bizim Alex'imizsin, heykelin gibi, kalbimizde dimdik kalacaksın unutma.
Bizi mutlu yatırdığın geceler, mutlu uyandırdığın sabahlar için binlerce kez teşekkürler.
Hakkını Fenerbahçeliliğimize helâl et Büyük Usta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder